Truman Show

THE TRUMAN SHOW movie review

            Kapag nalaman kong ang bida sa isang pelikula ay si Jim Carey, I assure myself na maraming katatawanan ang aking mapapanood, at yun nga, hindi ako nagkamali, pero hindi rin naman mawawala ang drama.

Naka-relate ako sa story ni Truman Burbank (played by Jim Carey) nung una wala syang alam na everything was just a set, a movie, an unscripted movie. Masakit na malaman na lahat ng tao sa paligid mo niloloko ka, at mas masakit kapag ang mga tinuturing mong pamilya, at kaibigan niloloko ka din. Ang naranasan ni Truman sa movie ay in a way, naranasan ko din kaya, very touched ako while watching the movie. May times na naaawa ako kay Truman (kahit alam kong palabas lang yun) kasi ganun din yung na-experience ko, yung parang pinagmumukha kang tanga, yung nararamdaman mong parang lahat ng tao sa paligid mo may tinatago pero hindi mo na lang pinapansin, tatawanan mo na lang at iisiping baka may surprises sila sayo (although may surprise nga, negative naman). Minsan pa kapag gusto mong malaman yung katotohan, may mga taong pipigil sayo para malaman mo yung totoo. At kapag medyo nakakahalata ka na iibahin agad nila yung sitwasyon mo or magiging sang-ayon bigla sayo ang mga nangyayari. Minsan din kapag nalaman mo na ung totoo iisipin mo napakatanga mo, na bakit hindi mo man lang naisip yun at kapag naman nagalit ka, for sure, marami ka ring makakaaway, kaya minsan ang choice na lang ay tumahimik at umalis dun sa sitwasyon na yun.